بررسی عملکرد دیوارهای حائل خاک مسلح با تسلیح کننده های مورب و شیبداری رویه

روش های مختلف بهبود ساختار و خواص مکانیکی و نیز افزایش مقاومت خاک را می توان در 5 گروه فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی، بیولوژیک و الکتریکی دسته بندی نمود. در فرآیند فیزیکی از قرار دادن عناصر مسلح کننده مانند ژئوگرید، ژئوتکستایل، تسمه های فلزی و پلیمری ، و در فرآیند شیمیایی از تثبیت با موادی چون آهک، سیمان، خاکستر ذغال سنگ، آنزیم ها و پلیمرها استفاده می شود. یکی از کاربردهای خاک مسلح، ساخت دیوارهای حائل خاک مسلح می باشد. با توجه به بررسی مطالعات گذشته در قسمت اول تحقیق سعی شده تا تاثیر شیبداری رویه دیوار، تسلیح کننده های مورب و مهار تسلیح کننده ها به صورت آزمایشگاهی و عددی بر عملکرد دیوار مورد بررسی قرار گیرد. یکی از موارد بهبود خاک مسلح، افزایش سطح مشترک بین خاک و عناصر تسلیح می باشد. بنابراین در قسمت دوم تحقیق سعی شد تا تاثیر مواد شیمیایی روی تسلیح کننده ها برای افزایش سطح مشترک بین خاک و عناصر تسلیح در تست های برش مستقیم و همچنین ساخت مدل های فیزیکی از دیوار خاک مسلح مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل از بررسی آزمایشگاهی در قسمت اول تحقیق نشان داد که دیوار با شیب لایه های تسلیح 10 درجه و شیب رویه 80 درجه باعث کاهش قابل توجهی بر حداکثر تغییرشکل افقی رویه می شود. این دیوار به عنوان دیوار بهینه انتخاب گردید. همچنین این نتایج موافقت قابل قبولی با نتایج حاصل از تحلیل های عددی داشته است. نتایج حاصل از قسمت دوم تحقیق نشان داد که خصوصیات سطح مشترک خاک- ژئوتکستایل با آغشته کردن لایه های تسلیح به مواد شیمیایی افزایش می یابد. همچنین استفاده از لایه های تسلیح با سطح آغشته به مواد شیمیایی باعث بهبود عملکرد دیوار خاک مسلح می گردد.